Shkencëtarët nga Universiteti i Miçiganit në SHBA zbuluan një valë të pazakontë aktiviteti në trurin e dy njerëzve që po vdisnin, që mund të jetë një shpjegim për fenomenin e përvojave afër vdekjes, raporton Science Alert.

Deri më tani, shkencëtarët nuk kanë qenë në gjendje të përcaktojnë se çfarë ndodh saktësisht në tru në momentet e fundit të jetës së një personi dhe vetëm vitin e kaluar, për herë të parë, valët e trurit të një personi që po vdes u regjistruan në detaje dhe një lloj specifik i aktivitetit të trurit – valët gama, u regjistrua, së bashku me ndryshimet në frekuenca të tjera.

Në studimin e ri, shkencëtarët vëzhguan gjithashtu një shpërthim të ngjashëm të aktivitetit gama jetëshkurtër në dy nga katër pacientë të cilëve iu hoq mbështetja e jetës.

Që nga viti 2013, neurologu Jimo Borjigin dhe kolegët e tij kanë kërkuar paralele midis momenteve të fundit të trurit të njeriut dhe rezultateve të eksperimenteve mbi minjtë që pësuan arrest kardiak.

Ata besojnë se këto ndezje kalimtare të aktivitetit të trurit, të cilat ndodhin kur subjektet nuk janë më të vetëdijshëm për atë që po ndodh rreth tyre, mund të shpjegojnë fenomenin e përvojave afër vdekjes.

Ekipi analizoi vdekjet në njësinë e kujdesit neurointensiv që nga viti 2014 në Spitalin e Universitetit të Miçiganit.

Në dy nga katër pacientët që vdiqën ndërsa mjekët po monitoronin ende gjendjen e tyre pas arrestit kardiak, regjistrimet EEG zbuluan një shpërthim të fortë të valëve gama në një pjesë të trurit, e cila më vonë u përhap në të dy hemisferat cerebrale.

Një model i ngjashëm aktiviteti u vu re gjatë gjumit dhe te pacientët me konvulsione, të cilët raportuan se kishin përjetuar halucinacione dhe përvoja jashtë trupit.

Kjo pjesë e trurit përfshin zona shqisore, të cilat mund të shpjegojnë pse përvojat afër vdekjes që njerëzit raportojnë janë kaq të gjalla.

Komunikimi midis hemisferave të trurit mendohet gjithashtu të jetë thelbësor për të kujtuar. Asnjë nga pacientët e vëzhguar nuk mbijetoi, kështu që ata nuk mund të tregonin se çfarë saktësisht panë, ndjenin ose përjetuan në momentet e tyre të fundit të jetës.
Megjithatë, jo të gjithë ekspertët janë të bindur se përvojat jashtë trupit lidhen me një takim afatshkurtër me vdekjen dhe besojnë se mund të jetë më tepër një reagim neurologjik ndaj mungesës së oksigjenit në tru.

Këtë nuk e mohojnë shkencëtarët që kanë punuar në hulumtimin e ri.

“Ne nuk mund të përjashtojmë mundësinë që kjo valë gama të jetë një shenjë e një procesi patologjik specifik për fazën e vdekjes dhe nuk lidhet me përpunimin e vetëdijshëm,” shkruajnë Borjigin dhe kolegët në një studim të botuar në revistën profesionale PNAS.