Ndërtimi i jetës suaj rreth miqësive të ngushta dhe jo familjes apo romancës është një akt i gëzueshëm dhe i domosdoshëm rebelimi dhe qeveritë duhet të vendosin “ministritë e miqësisë” për të rimenduar rrënjësisht mënyrën e organizimit të shoqërisë, ka argumentuar një filozof kyç francez.

Geoffroy de Lagasnerie publikon këtë javë një manifest për miqësinë, “3 Une Aspiration au Dehors“, duke detajuar miqësinë e tij të ngushtë me dy shkrimtarë të tjerë, Didier Eribon dhe Édouard Louis . Të tre miqtë hanë së bashku në mbrëmje, flasin shumë herë në ditë, i urojnë njëri-tjetrit natën e mirë dhe mirëmëngjes çdo ditë dhe sinkronizojnë oraret e tyre për t’u siguruar që ata të kenë prioritet momentet e miqësisë, përkatësisht takimet për biseda të gjata. Ai e përshkroi miqësinë si qendrën e jetës së tyre, “një diskutim i gjatë që nuk përfundon kurrë”.

I paraqitur si një lloj plani radikal për të investuar në miqësi të mira, De Lagasnerie vë në dyshim këmbënguljen “autoritare” të shoqërisë për t’i dhënë përparësi strukturave familjare dhe marrëdhënieve romantike, shkruan The Guardian.

Ai përshkruan në libër se si të tre burrat i kalojnë gjithmonë ditëlindjet dhe rastet e veçanta së bashku, duke përfshirë edhe natën e Krishtlindjes.

“Kur u dërgojmë njerëzve të tjerë fotot tona të Krishtlindjeve ose i postojmë në rrjetet sociale, marrim një numër të madh mesazhesh nga njerëz që thonë se e kanë zili mundësinë për të kaluar sezonin festiv me miqtë… Kjo ngre pyetjen: pse miqësia si një mënyrë jetese duket kaq e paarritshme, edhe për ata që e aspirojnë atë?”

Ai tha se miqësia e pastër – jo vetëm ndërveprimet me fqinjët apo kolegët e punës – duhet të ushqehet dhe të investohet vazhdimisht, por nuk kishte asnjë model apo mbështetje institucionale për këtë nga qeveritë. Ai tha se njerëzit nuk prireshin të qëndronin në miqësi me njerëz që nuk i pëlqenin, por shumë njerëz qëndruan në një marrëdhënie të mjerueshme romantike shumë kohë pasi ndjenjat kishin vdekur. Përqendrimi i jetës suaj rreth miqësisë dhe jo familjes apo një marrëdhënie romantike, u bëri thirrje shumë njerëzve, qofshin homoseksualë apo hetero, tha ai.

De Lagasnerie, i cili është homoseksual dhe ka vendosur të mos ketë fëmijë, i tha radios France Inter : “Libri buronte nga një formë trishtimi dhe melankolie në mënyrën se si është organizuar jeta shoqërore … ideja që jeta duhet të ndodhë në cikle: rinia, studiojnë, krijojnë një marrëdhënie, lëvizin bashkë, flenë në të njëjtin shtrat, kanë fëmijë… Këto janë role institucionale, por shumë njerëz ndihen në kundërshtim me atë lloj jete dhe kanë aspirata të tjera. Ideja ime ishte që në vend të kësaj të shkruaja një rrëfim të një jete të organizuar rreth miqësisë … për ta bërë miqësinë një hapësirë kundërkulture kundër normave institucionale që dominojnë shoqërinë tonë.”

Ai tha se nëse miqësisë do t’i jepej më shumë prioritet nga shoqëria dhe qeveritë, do t’i jepej fund asaj që ai e quajti “tmerrin” dhe “tiraninë” e kulturës së mëngjesit herët.

“Unë nuk mund të zgjohem herët sepse kam qenë jashtë me miqtë deri në orën 3 të mëngjesit” do të shihej si një pozicion i vlefshëm si “Më duhet të largohem herët për të mbledhur fëmijët”.

Revista e arteve Les Inrocks tha se libri e bënte çdo lexues të vetmuar të kërkonte shumë për të kontaktuar miqtë e vjetër. /Reporteri.net