Qasja e Suedisë ndaj coronavirusit, pa mbyllje, masa epidemiologjike dhe rekomandime të mjekëve, e ka ndarë opinionin në dy tabore. Derisa disa e përshëndesin si një qasje të mirë, të tjerët janë për qasje më të ashpër ndaj COVID-19, nga i cili në botë kanë humbur jetën tre milionë njerëz.

Në mars të vitit të kaluar, nxënësi i një shkolle të mesme në Stokholm për shkak të kokëdhembjes përfundoi në ambulanten e shkollës – përkatësisht infermieres Angelike Jularbo. Një muaj më vonë para ardhjes së tij, coronavirusi filloi të përhapet nëpër Evropë, transmeton Telegrafi.

Derisa Jularbo po bënte çmos t’ia maste temperaturën, nxënësi i tha se partneri i tij është diagnostifikuar me coronavirus. Jularbo menjëherë e dërgoi në shtëpi. Katër ditë më vonë, u zgjua me temperaturë dhe kokëdhembje.

“E kuptoj pse njerëzit që vërtetë janë të sëmurë, apo që vuajnë nga dhimbjet e mëdha, thonë se duan të vdesin”, ka thënë Jularbo për New Yorker.

Ajo ka theksuar se si në atë kohë ishte e lodhur dhe prej ditësh nuk kishte dalë nga dhoma. Pas nëntë ditëve u rikthye në punë sepse nuk kishte temperaturë gjatë dy ditëve të fundit, por kokëdhembja dhe temperatura iu rikthyen një javë më vonë.

Për dallim nga vendet e tjera të botës që u mbyllën dhe aplikuan masat e ndryshme të kufizimit, në Suedi pak a shumë gjithçka ka qenë e hapur.

Njerëzve u është propozuar të zvogëlojnë udhëtimet dhe të punojnë nga shtëpia, por gjithçka mbeti në nivel rekomandimi. Maska ka qenë “shfaqje” e rrallë. Shoqërimi nuk ka qenë i ndaluar sikurse edhe ahengjet.

Një përgjigje e tillë ndaj pandemisë u ideua nga epidemiologu suedez Anders Tegnel.

Në vitin 1995, Tegnel ka punuar në Republikën Demokratike të Kongos kur asokohe ishte epidemia e Ebolës, e përmes Bashkimit Evropian dhe agjencisë së tij ECDC, ka shërbyer edhe si këshilltar për sëmundje ngjitëse. Në agjencinë suedeze për shëndetin publik punon që nga vitit 2013.