Autor: Zyhdi Hajzeri

Në fillim të tremujorit të parë të vitit 2020, bota u përball me përhapjen e virusit Corona, ose me atë që njihet si “Pandemia e Koronës”, dhe institucionet globale në fusha të ndryshme u sfiduan me vështirësi të papara në menaxhimin e biznesit të tyre si rezultat e zbatimit të politikës së mbylljes dhe karantinës në shtëpi dhe me ndalimin e lëvizjes, e cila krijoi kriza reale në aspekte të ndryshme.

Studimet mjekësore tregonin se nuk kishte indikacione për përfundimin e afërt të krizës dhe kthimin në jetën normale pasi mjekët dhe agjencitë e barnave deklaronin se nuk kishin arritur të gjenin një vaksinë ose trajtim të përshtatshëm për virusin në të ardhmen e afërt, dhe në ndërkohë, autoritetet shëndetësore në botë kërkonin zbatimin e masave të rrepta për të kufizuar përhapjen e epidemisë, duke arritur distancimin shoqëror me vendosjen e shtetrrethimit në qytete dhe mbylljen në shtëpi.

Me ndikimin e vazhdueshëm negativ në jetë për shkak të zbatimit të këtyre masave të rrepta parandaluese, shumica e institucioneve nga vende të ndryshme të botës kanë tentuar të ndryshojnë metodat e tyre të zakonshme duke përdorur metoda teknike për të kryer detyra dhe për të punuar në distancë siç kërkohej.

Unë si student i fakultetit Juridik ne Pejë në këtë shkrim do të përqendrohem në sfidat që pandemia e Corona ka krijuar përpara institucioneve arsimore dhe të trajnimeve, më e spikatura prej të cilave ishte ndryshimi në metodën tradicionale të arsimit tradicional dhe prirja drejt përdorimit të teknologjisë në procesin e arsimit, ose ajo që njihet si arsim në distancë, dhe që erdhi pasi u pezullua studimi dhe prezenca fizike në institucionet arsimore e te cilën e përjetova edhe un si student i Juridikut. Zbatimi i politikës së ndalimit të mësimit fizik dhe përzierjes ne klasa dhe amfiteatër nga frika e përhapjes së sëmundjes midis studentëve. Prandaj, shumë institucione arsimore u përballën me sfida të paprecedent, veçanërisht pasi ndryshimi i stilit normal të mësimdhënies nga mësimi në klasë në mësimdhënie përmes platformave elektronike nuk ishte i lehtë, veçanërisht pasi që ne u përballëm me sfidën e një kulture të ndryshimit në transformimin e modelit arsimor edhe pse dhe kjo formë kishte disa përparësi.

Vizioni i punëtorëve në sektorin arsimor ishte se vazhdimësia e arsimit për studentin është më e mirë sesa ndalimi i tij komplet, kështu që shteti ka lëvizur drejt fillimit të sistemit të arsimit në distancë me ndalimin e frekuentimit të studentëve dhe mësuesve në institucionet arsimore publike dhe private në mënyrë që të sigurohet vazhdimi i procesit të mësimdhënies dhe trajnimit dhe duke ruajtur sigurinë e mësuesve dhe studentëve nga transmetimi i infeksionit.

Vlen të përmendet se ky sistem, zakonisht punon për të transferuar leksione mësimore dhe trajnuese për studentët në vendbanimin e tyre në vend që të zhvendosen në vendin dhe objektet e vetë institucionit arsimor, në përputhje me vendimet e autoriteteve shëndetësore. Prandaj, punëtorët dhe studentët në sektorin e arsimit dhe trajnimit në vend duhet të ecnin në hap me këtë zhvillim teknologjik për të përfunduar me sukses fazën arsimore dhe të trajnimit, veçanërisht kur jeta ndalet për shkak të problemeve shëndetësore. Edukimi në distancë është një sistem i ri dhe i zhvilluar, veçanërisht nga institucionet arsimore dhe trajnuese lokale në vend, pasi zakonisht varet nga përdorimi i mjeteve moderne arsimore teknike në procesin e mësimdhënies dhe trajnimit me disponueshmërinë e platformave arsimore dhe elektronike të specializuar të lidhur me protokolle arsimore të pajisura me kompetenca të nivelit të lartë që punojnë për të transferuar leksione dhe informacione shkencore tek studentët brenda klasave elektronike virtuale përmes mjeteve dhe mekanizmave të përparuar të komunikimit, nga kompjuterët dhe mediat që kombinojnë tinguj, imazhe, ilustrime dhe teste, përveç bibliotekave dhe kurrikulave digjitale.

Mund të thuhet se procesi i arsimit në distancë është njohuri e re në procesin e mësimdhënies dhe trajnimit, dhe përkundër rëndësisë së tij, ekziston mungesë e përdorimit te kësaj forme ne Kosove përpara pandemisë së Coronavirusit. Ajo që kemi parë gjatë periudhës së parë të aplikimit të këtij sistemi është se motivimi i mësuesit dhe nxënësit për të marrë aftësi dhe njohuri të reja brenda një periudhe të shkurtër ishte një nga vështirësitë më të mëdha me të cilat ne përballeshim në atë kohë, pasi paraqiste një shqetësim të madh, duke filluar nga anëtarët e stafit mësimdhënës që kalojnë përmes studentëve dhe përfundojnë tek prindërit nga frika se sa e vështirë është bashkëjetesa dhe trajtimi i këtij lloji të edukimit. Ndërsa proceset e trajnimit qe i vazhdoja, kam vene re një përmirësim në përgjigjen e studentëve (edhe pse shume nga ta përgjigjet i lexonin drejt nga libri e qe dukej se janë përgjigj te sakta por keqja ishte se ishin te lexuara e jo të mësuara) , edhe stafi u adaptua me këtë lloj arsimi shumë më mirë sesa kishim në fillim ndoshta edhe si arsye qe nuk kishin nevojë te udhëtonin shume kilometra për tek objektet e institucionit.

Përmes përvojës sime në procesin e mësimit në distancë, kjo më bën të them me gjithë paanshmëri dhe objektivitet: Nuk ka dyshim që ky lloj arsimi u ka sjellë përfitim studentëve në radhë të parë pasi ka provuar vlerën e tij në dritën e pandemisë së Corona më mirë sesa prisnim, pavarësisht nga prania e disa gjerave negative që janë të vështira për t’u korrigjuar, shumica e tyre qëndrojnë në problemet teknike dhe teknologjike në përdorimin e programeve elektronike dhe ndërprerjen e internetit përveç shqetësimeve në lidhje me performancën dhe procesin e vlerësimit të pjesëmarrjes se studentëve si rezultat i pamundësisë për të komunikuar drejtpërdrejt me ta. Midis studentëve kishte nevojë për inkurajim dhe mund të thuhet nga këndvështrimi im personal: është e domosdoshme për arsim tradicional sepse arrin më mirë ndërveprimin midis mësuesve dhe studentëve në vendet e tyre, pasi punon në rritjen e tyre intelektuale përmes procesit të komunikimit dhe ndërveprim i drejtpërdrejtë me studentët, por siç u tha më lartë qëllimi i synuar i zbatimit të “arsimit në distancë” është vazhdimi i procesit arsimor dhe trajnimit pa ndërprerje, pa vonesë te studentëve, pasi ky sistem teknik konsiderohet të jetë plotësuese e mësimit të zakonshëm tradicional.

Në fund, para se të përfundoj artikullin, duhet të kuptojmë rëndësinë e këtij lloji të arsimit dhe të punojmë për të gjetur me shumë strategji moderne dhe jo-tradicionale, të cilat do të siguronin cilësinë e aktivizimit të sistemit të arsimit në distancë, i cili mund të vazhdojë si një sistem arsimor dhe trajnues paralel me sistemin arsimor. Në disa rrethana, institucionet arsimore dhe të aftësimit duhet të forcojnë punën e tyre për rregullimin e mangësive duke vazhduar të ndjekin zhvillimet e fundit në botën e teknologjisë në fushën e arsimit dhe të sigurojnë që ato të mësohen, azhurnohen dhe duke thelluar serinë e koncepteve moderne arsimore. Cila është një alternativë strategjike ndaj studimit tradicional, pasi sot teknikat e përparuara të teknologjisë përdoren gjerësisht në fusha të ndryshme të mësimdhënies dhe trajnimit krahasuar me atë që ishte në të kaluarën. Sot, është e nevojshme që institucionet arsimore dhe trajnuese lokale të përmirësojnë aftësitë e përdorimit të aplikacioneve dhe programeve moderne teknologjike në fushën e arsimit me mësimdhënien dhe trajnimin e tyre ata që punojnë në të vazhdimisht, të përfitojnë prej tij sa më shumë qe është e mundur për të arritur qëllimet e tyre të ardhshme.

*Autori i shkrimit është student i Fakultetit Juridik Universiteti “Haxhi Zeka” Pejë