Autor: Pranvera Jusufi

---

U shfaq për herë të parë në Kinë, por nuk u identifikua qartë, virusi kishte simptomat e pneumonisë, ndërsa më 11 mars 2020, OBSH-ja e klasifikoi atë si pandemi, për shkak se ajo filloi të përhapej edhe në Evropë, madje nga marsi e deri më fund të majit u bë vatra kryesore e saj. Tani është e qartë se bota po ballafaqohet me krizën më të rrezikshme shëndetësore, në së paku 100 vite, ndërsa implikimi i saj në rang botëror, asnjëherë nuk ka qenë kaq i madh, ndoshta për shkakun e nivelit të tregtisë botërore, lëvizjes së njerëzve dhe ndërvarësisë së shteteve.

---

Edhe shtetet më të fuqishme të botës, si Sh.B.A janë në kërkim të një strategjie efektive të parandalimit të përhapjes së mëtejme të sëmundjes, ndërsa sistemi i kujdesit shëndetësor amerikan është duke trajtuar numrin në rritje të njerëzve që kërkojnë trajtim. Kjo pandemi u vlerësua si kërcënim i sigurisë kombëtare dhe mund të ketë ndikim të drejtëpërdrejtë në zgjedhjet presidenciale që do të mbahen atje.

Kjo krizë ndikoi në stagnimin e zhvillimit ekonomik dhe implementimin e planeve financiare e makroekonomike, ndërsa edhe fokusi kryesor i opinionit politik botërorë më shumë u ndal në këtë sferë të jetës, ndërsa pasojat e gjendjës emocionale, mendore të individëve, grupeve të vecanta shoqërore nuk u morën shumë seriozisht. Sidoqoftë, roli që punonjësit social mund dhe duhet të luajnë gjatë kësaj pandemie nuk është përshkruar qartë.

Hulumtimet sugjerojnë që vetëm 10% deri 15% e rezultateve shëndetësore siç është vdekshmëria ndikohen nga kujdesi mjekësor, pjesa tjetër parashikohet nga faktorë mjedisorë, siç janë qasja në të ardhura, arsim, ushqim dhe strehim, të cilat u rrezikuan skajshëmrisht gjatë kohës së pandemisë.

Cila ishte përgjgja e Punës Sociale në Kinë?

Kina, më saktë Ëohan, ishte qendra ku u shfaq COVID-19, por shteti kinez arriti që me sukses të bënte kontrollin e zhvillimit dhe përhapjes së pandemisë,  ndësa do të ishte e dobishme që ne të rishikojmë përgjigjen e tyre në shëndetin publik ndaj krizës, veçanërisht përgjigjen e punës sociale, për të krijuar një standart krahasimi për reagimin tonë kombëtar.

Hulumtimet e kryera nga Instituti i Shendetit Telebehevioral, tregojnë se si në Ëuhan, përparësia për punonjësit social është mbështetja e komunitetit në parandalimin e COVID-19. Ky hulumtim vë në dukje se si një grup i punonjësve socialë në Universitetin Ëuhan krijuan një model ndërhyrje me bazë komunitare, i cili trajton ndryshe rastet në bazë të rrezikut të pacientit: banorët e strehuar në vend, kontaktet e karantinuara dhe pacientët me COVID-19. Modeli u implementua nga një ekip ndërdisiplinor i punonjësve socialë, punonjësve të komunitetit, punonjësve të mjekësisë dhe vullnetarëve.

Ata përdorën ndërhyrje teleshendetësore për të siguruar edukim shëndetësor, njoftime në internet, koordinim vullnetar, ndërhyrje në krizë dhe mbështetje emocionale për komunitetin.

Punonjësit socialë vlerësuan nevojat e secilës familje duke përdorur aplikacione për celular, ekipe të koordinuara vullnetare për të ndihmuar blerjen e gjerava të nevojshme në dyqanet ushqimore lokale dhe farmacitë për të minimizuar kontaktin njerëzor. Banorët monitoruan shëndetin e tyre duke përdorur aplikacione celulare gjithashtu. Nëse dikush raportoi se kishte simptoma të COVID-19, ose kishte shqetësime të tjera shëndetësore dhe mendore, një punonjës social do ta thërriste personin që të sigurojë ndërhyrje ose referime të menjëhershme. Këtu ndikimi i punëtorëve social është në minimizimin e kontakteve dhe në këtë mënyrë, të pamundësohet edhe përhapja e pandemisë, duke përdorur dhe aplikuar sistemin teknologjik dhe një rrjet të mirë strukturar vullnetarësh.

Punëtorët social në Kinë nuk trajtuan vetëm rastet e personave që rrezikoheshin drejtëpërdrejtë të prekëshin nga virusi, por ata  gjithashtu kanë dhënë përparësi për nevojat e popullatës së ndjeshme, ose me rrezikshmëri të lartë, siç janë njerëzit me sëmundje kronike, të mitur të pashoqëruar, njerëz të moshuar që jetojnë vetëm, dhe ata që nuk kanë qasje ose nuk dinë të përdorin teknologjinë. Përgjigjet e para përfshirë vullnetarët janë gjithashtu një grup i rëndësishëm, pasi ato kanë nivele më të larta të ekspozimit.

Shërbime të tjera përfshinin grupe mbështetëse në internet për gratë shtatzëna, duke u kujdesur për foshnjat e posalindura ose fëmijët me aftësi të kufizuara që janë karantinuar nga prindërit e tyre, duke lidhur pacientët që janë në karantinë në shtëpi me furnizime mjekësore falas siç janë oksimetrat e pulsit dhe gjeneratorët e oksigjenit, duke krijuar dhe shpërndarë një paliativ manual për kujdesin dhe mbajtja e funeraleve virtuale për pacientët dhe familjet e prekura.

Punonjësit socialë shpesh janë në ballë të ndërhyrjes në krizë, duke ofruar strukturë sociale dhe mbështetje përmes zgjidhjes së krizave. Gjatë kësaj pandemie, punonjësit socialë jo vetëm që i përgjigjen krizës shëndetësore, por gjithashtu ofrojnë aftësi dhe burime që do të rivendosin modelet normale të funksionimit të individëve. Ata janë të aftë të ofrojnë zgjidhje për çështje që lidhen me SDOH, të tilla si mungesa e burimeve financiare ose qasja e kufizuar në ushqim, me një fokus të veçantë për popullatat e cenueshme. Punonjësit socialë janë gjithashtu në gjendje të ndihmojnë në promovimin e parandalimit të sëmundjeve dhe t’u japin udhëzime individëve përmes bollëkut të informacionit të lidhur me COVID-19.

Shfrytëzimi i aftësive të bazuara në praktikë për të siguruar kujdesin e përqendruar tek personi është një tjetër atribut unik për punonjësit socialë. Media dhe mbulimi i qëndrueshëm i lajmeve që lidhen me këtë krizë të shëndetit publik mund të nxisin ndjenja traumatizimi dhe ankthi mes individëve, pavarësisht nëse ata preken personalisht nga COVID-19. Shumë klinika janë duke rritur parametrat e praktikës së tyre për të adresuar drejtpërdrejt këto ndjenja të pikëllimit, ankthit dhe traumës përmes teleterapisë. Në të njëjtën mënyrë, punonjësit socialë në mjediset me qendër spitalore ose organizatat e komunitetit që merren direkt me pacientët COVID-19 mund të mbajnë përgjegjësinë e qetësimit të pacientëve me shqetësime.

Punonjësit socialë gjithashtu luajnë një rol të rëndësishëm në mbështetjen e bashkëmoshatarëve ose anëtarëve të tjerë të ekipeve të kujdesit ndërdisiplinor gjatë kësaj rritje të kërkesave për kujdes shëndetësor. Mbështetja mund të përfshijë promovimin e mirëqenies individuale midis profesionistëve të kujdesit shëndetësor që mund të jenë duke përjetuar frikë, faj, ose rraskapitje. Punonjësit social gjithashtu mund të ndihmojnë duke lehtësuar komunikimin efektiv midis profesionistëve të kujdesit shëndetësor dhe klientëve për të zvogëluar frustrimet e ndërsjella ose ankthet.

Në mes të pandemisë COVID-19, një mjedis i sigurt pune është thelbësor për punonjësit e kujdesit shëndetësor, punonjësit socialë dhe klientët që ata shërbejnë. Punonjësit socialë mund të gjejnë mënyra të ndryshme për të vazhduar punën me individë, grupe dhe organizata duke i mbajtur të gjithë të sigurt. Telekomunikimi është bërë një normë e re për komunikimin, dhe sistemet e kujdesit shëndetësor kanë filluar shpejt miratimin e teknologjisë së telekomunikimit. Më shumë pacientë janë duke kërkuar këshilla mjekësore përmes konsultimit në internet, pasi emërimet brenda personave bëhen më pak të arritshme.

Pranvera Jusufi – Punëtore sociale / Shkrimi është i bazuar në hulumtimin e kryer nga Telebehavioral Health Institute.