Nga: Charles Aznavour, Georges Garvarentz dhe Herbert Kretzmer

Dje, kur isha i ri
Më shijonte jeta ëmbël në gojë, si shi,
jetën merrja si shaka të marrësh, pa fund
Ashtu si në mbrëmje flladi flakën lëkund.
Ëndrrova njëmijë ëndrra, sa plane kam bërë
Ndërtoja, ajme, veç kështjella mbi rërë,
Jetoja veç natën dhe fshihesha ditën
Dhe tani e shoh si vitet më ikën.

Dje, kur un’ isha i ri
Ah, sa këngë dehëse prisnin zërin tim,
Kënaqësi plot dhe teka pa mbarim
Dhimbjes nuk i hidhja kurrë asnjë vështrim.
Si m’iku rinia, dot nuk e kuptova,
Se si qe kjo jetë, kurrë s’u mendova
Dhe kur sjell ndërmend, unë ndonjë bisedë,
veç për mua flitet dhe për askënd tjetër.
Si e trishtë hëna dje
Çdo ditë e çmendur diçka të re sjell
Si me shkop magjik luajta me rininë,
S’vura re si lashë kaq shumë zbrazëtirë
Kryeneç, krenar kur qeshë i dashuruar
Dhe flaka e saj shkoi duke u shuar.
Gjithë miqtë që pata, s’i shoh më kurrkund
Dhe ja, i vetëm mbeta ta çoj gjer në fund.
Kam kaq shumë këngë, që dot s’do t’i këndoj
Shije të hidhur lotësh ndjej tani në gojë.
Erdh kohë e caktuar, që unë të paguaj
Kur dje, isha i ri …

Përktheu: Maksim Rakipaj