Poezi nga Xhevat Latifi

I ngjan bririt t’dhisë
Asht njejtë si me pa diellin kur futen n”re
t’zeza
Ay lule e brishtë nga shiu i ftoftë lëshon supet
pa forcë as me kërkue meshirë!
Më pas aroma e rrënjëve nisē me zgjidhë atë nyje prej maje gjilpëre
E ngre ngadale sythin e kaltërt
Ja kjo ēshtē dashuria: Veç një puls i vogël
Nga një kênd-i-ngushtë bahen pesë yje…
( në përkalim të një agu me vesë )