Gjashtë milionë njerëz vdesin çdo vit nga kanceri. Kjo është më shumë se HIV/AIDS, malaria dhe tuberkulozi të marra së bashku. Deri në vitin 2030-të, ekspertët parashikojnë që vdekjet nga kanceri të rriten në 13 milion, kjo është arsyeja pse ne kemi nevojë për të ndërmarrë veprim dhe për të rritur ndërgjegjësimin.

Për të shenjuar Ditën Botërore të Kancerit 2020, një grua me kancer ndan përvojën se si sëmundja ndryshoi perceptimin e saj për bukurinë:

Bukuria dhe kanceri. Për shumë njerëz, ky nuk është një kombinim që rri bashku në mënyrë të natyrshme. Por kurrë nuk jam futur në një kuti ‘konvencionale’; si terapiste bukurie, si paciente e kancerit, si një vajzë e re, etj!

Unë u diagnostikova me kancer vaginal në fillim të vitit 2017-të, një formë jashtëzakonisht e rrallë e sëmundjes dhe veçanërisht tek dikush kaq e re në moshë sa isha unë, vetëm 28 vjeçe. Kam kaluar nëpër kimioterapi, radioterapi. Ishte një përvojë rraskapitëse.

Si të ndiheni mirë me veten kur keni pasur kancer? Para se kanceri të shfaqej në jetën time, unë blija një buzëkuq të ri, përkëdhelja veten me një maskë për fytyrën, pikturoja gishtërinjtë e mi me ngjyra të reja. Këto gjëra më përmirësonin ditën. Tani, nuk është aq e lehtë.

Gjatë trajtimit tim për kancerin, momentet e ndjera u bënë të pakta dhe shumë të largëta. Kryesisht sepse thjesht nuk më interesonte se si dukej, të qenit më mirë ishte përparësia ime. Pavarësisht se bukuria ishte pasioni im, unë nuk kam vëmendjen të shqetësohem për imazhin tim. Pika kthesës ishte kur humba flokët, kishte diçka shumë çliruese në lidhje me këtë.

Unë jam një kontradiktë e gjallë kur bëhet fjalë për bukurinë. Asnjëherë nuk kam dashur të përzihem me turmën, por kur diçka është e detyruar për ty që të ndryshon pamjen tënde, si kanceri, mund të ndjehesh i vetëdijshëm. Sidoqoftë, aq i shëmtuar sa është kanceri, brenda tij mund të ketë edhe bukuri. Për çudinë time, shumica e njerëzve nuk u shqetësuan se unë nuk kisha flokë. Ata nuk më shihnin çuditshëm, ata thjesht shihnin punën e tyre.

Por nëse ka ndonjë kohë kur ju nevojitet vërtetë një përkëdhelje, me siguri, është kur ju diagnostikoheni me kancer?

Nga përvoja ime, njerëzit që kalojnë kancer janë, anashkaluar nga industria kryesore e bukurisë. Terapistët e bukurive thjesht nuk janë të pajisur për të ndihmuar ata që preken nga kanceri, të cilët dëshirojnë një mbledhje dhe një sens normaliteti. Ka përparime në vitet e fundit, por është i ngadaltë. Thjesht fjala kancer dërgon flamuj të kuq. Trajtimet e bukurisë mund të rrisin masivisht një ndjenjë të mirëqenies për pacientët dhe me një në dy prej nesh të prekur nga kanceri në jetën tonë, ne duhet të nxisim një mjedis përfshirjeje dhe të zhdukim stigmën që rrethon fjalën “kancer” në industrinë e bukurisë.

Kjo është arsyeja pse unë kam zgjedhur të krijoj një sallon në rrota. Një autobus bukurie që do të vijë tek pacientët me kancer pa pushtuar intimitetin e tyre dhe të jetë i ndjeshëm ndaj nevojave të tyre. Unë rikrijova pasionin tim për bukurinë dhe dua ta kanalizoj atë duke i bërë pacientët të ndjehen mirë me veten e tyre. Në fund të fundit, unë kam qenë një prej tyre… /revistaclass/.