Në ditët e fundit të marsit, gjashtë avionë amerikanë B-2 zbarkuan në Diego Garcia, një lokalitet në Oqeanin Indian që ndahet me britanikët.

Mbërritja u “lidh” menjëherë me mundësinë e veprimeve në Jemen, kundër Huthëve dhe ndoshta, në të ardhmen, kundër Iranit.

Sepse “Spirit”, siç njihet në zhargon, është i vetmi avion që mund të mbajë GBU-57, superbombën 14-tonëshe të projektuar për të shkatërruar bunkerë në thellësi të mëdha.

Domethënë, një objektiv i ngjashëm me centralin bërthamor iranian të Fordow, të ndërtuar brenda një mali.

Pajisja u zhvillua në gjysmën e parë të viteve 2000 duke pasur parasysh vendet armiqësore, nga Koreja e Veriut deri te Republika Islamike.

Dhe më pas u modifikua për të rritur fuqinë e saj shkatërruese me inovacione që nuk u zbuluan kurrë plotësisht për arsye sigurie.

GBU duhet të depërtojë në “guaskën” mbrojtëse dhe pastaj të shpërthejë në mënyrë që të amplifikojë efektet brenda objektivit.

Duket se përditësimet e fundit kanë zgjeruar aftësitë e saj, edhe pse nuk ka të dhëna të sakta mbi thellësinë dhe pozicionin e asaj që fshihet.

Një artikull në “New York Times”, zbuloi se ushtrime të shumta të kryera nga Pentagoni kanë konfirmuar se disa “kalime” të B-2 janë të nevojshme: një “lançim” i parë, i ndjekur me shpejtësi nga të tjerë.

Si një çekiç që “këmbëngul” në një gozhdë. Edhe më shumë nëse duhet të shpojë mbrojtjet rreth centrifugave në Fordow, të vendosura – sipas disa ekspertëve – 90-100 metra nën tokë.

Izraeli ka bombat e veta shkatërruese të bunkerëve dhe ka demonstruar përdorimin e tyre shkatërrues në eliminimin e udhëheqësve kryesorë të Hezbollahut libanez.

Edhe në atë rast, forcat ajrore përdorën taktikën e goditjes, me një numër të madh bombash (rreth 80), njëra pas tjetrës, të hedhura mbi një sërë ndërtesash në zonën jugore të Bejrutit.

Është gjithashtu e mundshme që të kenë përdorur të njëjtën metodë për të goditur udhëheqësit ushtarakë iranianë.

Por këto armë nuk janë të mjaftueshme për të sulmuar një pjesë të tuneleve, ku Irani ka fshehur raketa ose objekte kërkimore shkencore.

Prandaj, nevojitet mbështetja e SHBA-ve me GBU-57 për të provuar të godasë në mënyrë efektive Fordow.

Për objektivat e tjerë, arsenali i saj është i mjaftueshëm. Burime të IAEA-s kanë zbuluar se sulmet ndaj Natanz, një pikë tjetër kyçe, do të kishin shkaktuar dëme serioze në centrifugat për pasurimin e uraniumit, duke përfshirë ato të vendosura në seksionin nëntokësor.

Sipas fotove satelitore, pati pasoja edhe në “laboratorët” e Tabrizit dhe Isfahanit, ndërsa IDF është gati për një sulm të ri në 15 site.

Teknikët përsërisin se “mali” Fordow është themelor në zhvillimin e programit, por, në të njëjtën kohë, ata përsërisin se çdo sulm vetëm sa mund të ngadalësojë përpjekjet e Teheranit.

Por le të nisim nga fillimi, nga B-2. Avionët qëndruan në Diego Garcia për rreth një muaj dhe më pas u kthyen në Shtetet e Bashkuara, të zëvendësuar nga katër B-52, një tjetër instrument strategjik që, megjithatë, nuk mund ta mbajë superbombën, por është ende i pajisur me sisteme për një ofensivë në shkallë të gjerë.

Dhe në çdo rast, B-2 mund të kthehen në teatër sipas një skeme operative të testuar nga Forcat Ajrore me avionët e tyre strategjikë në koordinim me avionët luftarakë. Në disa raste, Diego Garcia bëhet pika e mbërritjes pas sulmit.

Ndërsa priten vendimet e Donald Trump, është rimontuar një armatë e madhe që mund të rrisë peshën dhe ndikimin e sulmeve në Republikën Islamike.

Dy transportues aeroplanësh, “Vinson” në zonë dhe “Nimitz”, që mbërrijnë nga Lindja, dhjetëra avionë luftarakë – duket se avionë të tjerë F-35 dhe F-22 janë zhvendosur në Lindjen e Mesme -, transportues anijesh, avionë të vendosur në rajon, përfaqësojnë një forcë masive sulmuese.

Një vendosje e shoqëruar me mobilizimin e pothuajse 30 avionëve të furnizimit me karburant, pajisje që zgjerojnë rrezen e veprimit të “sulmuesve”.

Nga Teherani përgjigjen me lëshime raketash, premtojnë dënime më të ashpra për shtetin hebre, pretendojnë se ende nuk kanë përdorur armët më të mira dhe në çdo rast kanë arritur të shkelin përsëri mburojën e IDF duke synuar selinë e inteligjencës në periferi të Tel Avivit.

Rreth 400 pajisje janë qëlluar që nga fillimi i krizës, të paktën 40 “goditje”, përpjekje për t’u përshtatur me kundërmasat e armikut. Askush nuk bën asnjë hap prapa./gazetasi/