Deputetja e ardhshme e Vetëvendosjes, Mimoza Kusari, përveç gëzimit që ka marrë besimin qytetar për përfaqësim në Kuvend, ajo ka edhe një arsye tjetër të gëzohet e të festojë. Mimoza, sot ka ditëlindjen dhe mbushë 44 vjet.

---

Kusari ka bërë një përshkrim të disa ngjarjeve më pikante nga jeta e saj, duke e shoqëruar me disa fotografi që nga fëmijëria e deri te karriera e saj në politikë.

Postimi i plotë i Mimoza Kusarit në Facebook:

#ErdhiDita me ma uru ditëlindjen e 44?

I vërtetë është viti se ngado që e numëron njejtë i bjen. Për këtë periudhen e fundit të jetës time e dini si më ka shku, me tenaltëze e teposhtëze sa të duash. Me vrapime, gëzime, shqetësime edhe bukfale edhe simbolike.

Por çka nuk e dini është se:

Mëngjesi shumë i hershëm i 16 Tetorit, 1975 ka pasë shi rrëke, Mami më tregon me fjalët: Toka nuk e mbajke. Dhimbjet e lindjes i kanë fillu Mamit në orët e vona të 15 Tetorit dhe orët e para të 16 tetorit, në ora 2 e 30 e mëngjesit kam lindë unë, Mimoza, vajza e dytë e Shakës dhe Ademit, në Spitalin e Gjakovës. Lindja nuk është kryer në sallën e lindjes, por në sallën e pritjes, se nuk ju kam dhënë afat me e fut Mamin aty, kam qenë me ngut me dalë në këtë Botë, me e pa shiun dhe borën, Diellin dhe retë, të Gjakovës, Kosovës dhe pastaj edhe kudo që më shkeli këmba.

Emrin nuk ma kanë lënë prindërit, por Sabahate Kusari e cila si shoqe e Mamit e vizitoi në spital dhe i propozoi emrin që ishte hit në atë kohë në Shqipëri (vajza e dytë mooo, mund të ishte djalë më mirë ?).

Për ata që më kritikojnë sot, ju kënaqi zemrën me ju tregu se kam qenë fëmijë shumë i vështirë, vajse dhe e zhurmshme.

Kam qajtë aq shume sa krejt hyrja e banesës në Gjakovë e ka ndi vajin tim.

Si fëmijë duke u rritë kam qenë shumë e gjallë dhe sherr.

Në klasën e katërt fillore, kam fillu me vozit biçikletën e Babit në Gjakovë (e zezë e madhe dhe e papërshtatshme për fëmijë) dhe kam bë egzibicione me të.

Mami dhe Babi kanë qenë duke e përjetu shokun e jetës së tyre kur ia kam pre rrugën autobusit lokal në Gjakovë dhe gati sa nuk më ka godit autobusi para syve të prindërve.

Patentën e automobilit e kam marrë si 19 vjeqare dhe njejtë ia kam marrë automobilin Babit pa e pyet, shumë shpesh.

Të tjera storie ka shumë, por kjo një intro për gruan 44 vjeqare sot që nuk e ndiej fare peshën e moshës, por jetën e jetuar dhe e festoj përvojën e fituar me vite.

Mu rrëzu jam rrëzu mjaft, por pak ma shumë herë jam ngritë në këmbë, prandaj i mbaj këmbët fortë në tokë.

Ju faleminderit të gjithëve që keni fillu me m’uru dhe atyre që do të më uroni gjatë ditës.

44-shi po me pëlqen e dita ende veç sa ka fillu ?