Poezi nga Arsim Krasniqi, kushtuar mësuesit të popullit Bafti Krasniqi (17.10.1983-17.10.2023)

40 vite mungesë e përditshme
Vit pas viti gjithnjë më e trishtë,
Çka e barazon këtë mungesë kohore
Fjala jote e sjellshme, e folur asokohe.

40 vite mungesë shpirtërore
Na mban gjallë mirësia jote e palodhshme,
Në kohën e sotshme duke udhëtu
Veprat tua s’janë shly, vetëm përforcu.

Gjersa Bota gjindet në zhvillim e sipër
Këshillat tua mbeten ende në Top listën,
Ato si kalon koha, e as evolucioni Etik
Mirësia jote, gjithherë na bënë neve dritë.

Fjalë pak por me vlerë të madhe
Kujtojmë kohën dhe e mbajmë pran,
Dhe ti shkove tani në amëshim
Për t’i kujtuar ne, gjat viteve në vijim.

Kjo kohë e pa kohë që kemi ne sot
Edhe kur ke mjaft, prap nuk bëhet plot,
Ngopemi me kujtime tash ne gjithherë
S’mbetet asgjë tjetër në ktë Botë të mjerë.

Gjëja më e mirë që e bëjmë ne tash
Kujtimet t’i ruajmë, kështu do jem bashkë,
Sepse njerëzit shpejt mbesin në harresë
S’guxon të ndodhë, të jetojmë me shpresë.