Para se nënat e tyre t’i sillnin në jetë, baballarët e tyre vdiqën nga sulmi terrorist i 11 shtatorit, tani adoleshentët reflektojnë mbi luftën dhe triumfin e tyre në në një dokumentar të ri, Rindërtimi i Shpresës: Fëmijët e 11 Shtatorit, i cili do të transmetohet së shpejti.

“Unë nuk kam kujtime të prekshme për babanë tim, kështu që nuk mund të them asgjë konkrete,” thotë Gabi Jacobs, 19 vjeç. “Unë nuk mund ta hidhëroj atë si nëna ime. Ajo mund ta kujtojë atë. Për mua, nuk është aq shumë sa një mungesë ndjenje dhe një dëshirë e madhe.’’

Njëzet vjet më parë, në mëngjesin e 11 shtatorit 2001, babai i Gabit, Ariel Jacobs, mori pjesë në një takim në Kullën e Qendrës Botërore të Tregtisë. Gjashtë ditë më vonë, e veja e tij Jenna Jacobs McPartland lindi djalin e tyre Gabriel.

“Për nënat e tyre, foshnjat ishin puthja dhe dhurata e fundit”, thotë Dena Smagala, 51 vjeçare, burri i së cilës, zjarrfikësi Stan Smagala, vdiq kur u rrëzuan Kullat Binjake.

Për një komb që u përball me sulmin terrorist më vdekjeprurës në historinë botërore, i cili nisi si një kapitull që mbetet i papërfunduar deri më sot edhe pas daljes kaotike të Amerikës nga Afganistani, fëmijët erdhën për të përfaqësuar një jetë të re.

“Është shumë mirë nëse njerëzit na shohin si shenja shprese,” thotë Ronald Milam Jr., 19 vjeç, babai i të cilit, Majori i Ushtrisë Ronald Milam Sr., vdiq kur Fluturimi 77 i American Airlines u rrëzua në Pentagon.

Për gati dy dekada, PEOPLE ka dokumentuar udhëtimin e tyre, nga të sapolindur në krahët e nënës deri në moshën e rritur.

Tani, në moshë madhore, adoleshentët ndajnë kapitullin e tyre të ardhshëm në një dokumentar të ri, Rindërtimi i Shpresës: Fëmijët e 11 Shtatorit. Prodhuar nga Talos Films në bashkëpunim me PEOPLE dhe drejtuar nga Ellen Goosenberg Kent, filmi do të transmetohet duke filluar nga 7 Shtatori.

Të lindur në histori, katër adoleshentët në dokumentar, Gabi, Ronald, Jamie Gartenberg Pila dhe Alexa Smagala, kanë njohuri për brishtësinë e jetës.

“Unë jam gjëja e fundit që ai la pas,” thotë Alexa, babai i së cilës ishte një zjarrfikës i cili vdiq kur u shembën kullat binjake. “Unë jam e fortë për shkak të asaj që më ndodhi. Nëse munda ta mbijetoj atë, mund të kapërcej çdo gjë.”

“Ne e tregojmë historinë tonë në mënyrë që njerëzit të kuptojnë atë që ndodhi 20 vjet më parë,” thotë Jamie. ‘’Unë mendoj se brezi im dhe tjetri mund të lidhen edhe më shumë nëse njerëz si unë dhe fëmijët e tjerë ndajmë historitë tona. Humbja e babait tim biologjik në një moshë të re më mësoi të bëj gjithçka’.

“11 Shtatori, është një pjesë e imja, është diçka që më ka ndodhur mua dhe familjes sime, por nuk përcakton se çfarë mund të jem”, thotë Ronald, i cili studion biologji në Universitetin e Teksasit, San Antonio. “Unë jam trashëgimia e babait tim, por ndihem sikur jam edhe vetvetja. Ai e krijoi trashëgiminë e tij dhe mendoj se është koha që unë të ndërtoj timen.”